Абысынымның балалары әбден шаршатты
Салеметсіздер ме! Есімім жасырын болсыншы! Мен де басымнан өтіп жатқан жағдайлары айтып жеңілдеп, кеңес сұрайын деп едім...
Тұрмыс құрғаныма 2 жылға жақын болды. Ата-ене, абысыныммен бірге тұрамыз. Абысынымнын 2 баласы бар бұзықтықтарын айтып жеткізу мүмкін емес, бір минут тыныш отыра алмайды. Үйді қиратып бітті. Терезені шақты, үйде жөндей жұмыс тарын жасағанбыз, оны бәз баяғы қалпына келтірді. Бөлмемізді келіп шашып кетеді. Тым тəрбиесіз.
Балам осылармен өссе осыларға ұқсап кетеді ғой деп қорқамын. Атамыз үлкенін əбден еркелетіп есіртіп жіберген. Ұрса беруге де ұяласың. Жүйкем жұқарып бітті. Баламды үйге тастап жұмысқа шығуға қорқамын. Балам әлі 5 айлық бірақ енем балаңды тастап жұмыс істе дегенге келтіреді. Баламды 5 минут қалдырсам жылатады, тастап кетсем білмеймын не болады. Абысыным тағы босанғалы отыр. Балаға күпірлік қылмаймын, бірақ 2 баласын игере алмайды, тағы туғалы отыр.
Таң азаннан айғайға басады, "қой, тиме, ұрма, жұлма", түнге дейін сол айқай. Тіпті менің жүйкем тозып кетеді, солардың айғай-шуын естуден эжалықтым. Күйеуіме де жақсы жұмыс болмай жүр, сондықтан бөлек кете салуға ыңғай келмей тұрғаны, әбден бас қатты. Кетейік десек оның амалы жоқ, кетпейік десек тағы болмай тұр. Не істесем болады, əпкелер, мен психологиялық жағынан шаршадым?!
Аноним
