Жақын санаған адамыңа түсінеді ғой - деп ішіңдегі шеріңді шығарған дұрыс. Жеңілдеп қаласың. Десе де , бір екі тыңдағаннан кейін ол да сенен мезі бола бастайды. Тыңдаудан жалығады.
Қойшы осының проблемасы бітпейді! —деуі де ғажап емес. Сен өз көңіл- күйіңнің түскенімен қоймай, өзгенің де көңіл күйін түсіресің.
Шынында мына өмірде проблемасыз адам жоқ шығар. Барлығының әйтеуір бір түйіні шешілмеген мәселесі бар. Оны жан-жағымыздағыларға айтып, онсыз да шаршап жүрген жандарды шаршатып қайтеміз?
Шетел ғалымдары дұрыс айтады. "Ішіңде шерің болса, душқа кір де төбеңнен мұздай су ағызып шомылып, арасында жылап ал, жеңілдеп қаласың", дейді. Ал корей халқы биік шыңға немесе көпірдің үстіне шығып алып айқайлап жылап алады екен. Кинодан көргенім ғой!
Ал біз жақа олардың ұстанымы жүре қоймас. Біздікілер кейде за күйік ішеді, ішпейтіндер шегеді, шекпейтіндер амал жоқ көз жасын төгеді.
Ал мен жылап алғым келеді де күйіткі тірліктермен қорсылдап отыруға уақыт таппаймын. Бала-шаға, жұмыс қой!
Міне тағы таксилетіп ауданның бір шетінен екінші шетіне безіп барамын.
Таксист жас бала екен. Жан ~ жағындағы машиналармен жарысып ызғытып айдап келеді. Мұның да өз проблемасы бар шығар. " Жол апаты" деген осындай жарыместердің кесірінен орын алады. Кімге қыр көрсетіп келе жатқанын білмеймін. Таксиде менен басқа адам жоқ. Соған қарағанда маған шығар. Кетсініш әрі.
Жай айдасаңызшы! -деп дауысым жарқын шықты. Ерегесіп кетті. Жүрісін үдетіп барады.
Маған да қоқый. Өлсек бірге өлеміз. Қорықпаймын.! Мүмкін Құдай аяп, тірі қалып кетермін. Басқа-басқа миым шайқатылмай аман қалсын. Ми шайқалса жаман. Төрдегі көкем ұқсап қуып кетермін. Екі қолыммен басымды қысып ұстап алдым.
Салтанат Абылбекова
Фейсбуктегі парақшасынан