Аманхан аға бүгінгінің Қожанасыры еді ғой
Аманхан аға бүгінгінің Қожанасыры еді ғой. Бірде газет жасап жатқан едік, Аманхан аға ертерек кететін болып, асығыс шығып кетті.
...Кеш болды. Газетті аяқтап, үйді-үйімізге қайтайық десек, Сәкеннің пальтосы жоқ. Киім ілгішті айналып безек қақты да қалды. Пальто табылмады. Бәріміздің көзіміз темір ілгіштегі қара пальтода. Бірақ оның үлкен екені көрер көзге байқалып тұр. "Әй осы дәу де болса Аманхан ағаныкі-ау" деген күдікпен ағаға қоңырау шалдық.
- Қайдасыз, аға?
-Трамвайдамын, жай іздедің бе, Сәкентай!
- Аға, пальтоңыз тар емес пе? - дейді Сәкен қуланып. Аңқау ағамыз ештеңені түсінбей "жооқ" деп қояды. Болмаған соң Сәкен:
- Аға, пальтоның қалтасын қараңызшы, кілтім түсіп қалмады ма екен?- деп жымиды.
Сол кезде ғана істің мәнін түсінген ағамыз асып-сасып ақталып жатыр " Бәсе, түймелейін десем алды жабылмайды" деп қояды тағы. Түймелегені несі, қаусыруға жетпейді ғой, деп Сәкен мәз.
Енді соның бәрі естелік. Аманхан аға да, Сәкентай да бұл фәниде жоқ. Жатқан жерлері жарық болғай
