Зекет – мал-мүлкі нисап мөлшеріне жетпеген мұқтаж кісілерге беріледі. Сондай-ақ, тіпті пақыр болса да зекетті беруге рұқсат етілмеген жағдайлар бар. Нақты айтқанда, зекетті өз ата-анамызға, жұбайымызға және балаларымыз бен немерелерімізге бере алмаймыз. Себебі, бұл кісілерге зекет емес, нәпақа берілуі тиіс, - деп хабарлайды Alashainasy.kz тілшісі muslim.kz-ке сілтеме жасап.
Ал туған-ағайын туыстар, әпке-қарындастар және жоғарыда айтылғандардан басқа жақындар бұл санатқа кірмейді[1]. Егер бұлар мұқтаждардың қатарында болса, оларға зекет беруге рұқсат етіледі. Оған қоса бұл зекеттің сауабымен қатар туыстық қатынасты нығайтудың сауабы да беріледі. Алла Елшісі (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын) бұл жайында:
الصدقة على المسكين صدقة، وهي على ذي الرحم اثنتان؛ صدقة وصلة
«Қандай да бір міскінге садақа беру – бір садақа (есебінде). Ал оны тұған туысқа беру – екі садақа (есебінде): садақа беру әрі туыстық қатынасты нығайту»[2], – деген.
Имам Тахтауи: «Зекетті жақын туыстарға берген абзал. «Ан-Наһр» атты кітапта былай делінген: «Ең жақсысы зекетті мұқтаж болған туған ағайындарға, сосын олардың балаларына, одан кейін көкелеріне, содан соң нағашыларына, сосын басқа туыстарына, содан кейін көршілеріне беру»[3], – деген деректі келтіреді.
Демек, зекетті пақыр туған ағайындарға беру - дініміз құптайтын амалдарға жатады. Басқа мұқтаждардан қарағанда жағындардың орны ерекше әрі оларға берілетін қайр садақаның сауабы молырақ.